“Maar ik heb gewoon de gekleurde was gedaan,” zegt mijn vriend terwijl ik een grijs verwassen string vasthoud. Ik kijk ietwat geïrriteerd naar het droogrek. Zwarte shirts, zwarte sokken, donkere boxershorts en mijn niet-meer-koraalrode string. Hmm… gekleurde was zei je?
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben echt super blij dat vriendlief zijn bijdrage doet in het huishouden. Boodschappen halen, heerlijk koken en stofzuigen. Hij doet het allemaal. Maar de was doen vindt hij nogal lastig. Was maken, daarentegen, kan hij met het grootste gemak. Shirts komen na een dag al in de wasmand terecht en broeken kun je blijkbaar ook maar twee dagen achter elkaar dragen.
Soms vraag ik hem of hij misschien uit zichzelf de wasmachine in wil pakken in plaats van te wachten tot ik de Himalaya aan wasgoed op mysterieuze wijze laat verdwijnen. Nu ben ik ook wel een autist wanneer het neerkomt op wassen. Ik sorteer op kleur, textuur en type kledingstuk. Zo mogen spijkerbroeken echt niet samen met delicate topjes gewassen worden (oh nee?), stop je geen roze kledingstukken bij de witte was (oh nee?) en kun je wollen truien niet heet wassen (oh nee?). Ik snap ook wel dat het lastig is om al mijn autistische wasregeltjes te onthouden en daarna toe te passen.
Diep van binnen ben ik van mening dat mijn vriend deze “gekleurde was” met opzet heeft gedraaid. Eigenlijk is deze actie een briljante zet. Want wat doen vrouwen wanneer hun vriend de dingen niet zo doen als wij willen? Juist, dan doen wij het wel weer zelf! Chapeau lieve schat, kom je toch maar weer mooi onder deze huishoudelijk taak uit! Maar ook met grijs verwassen string houd ik nog van je. 😉