Rebecca de Graaf | Heerlijk Herkenbaar

Mannen en vrijgezellenfeesten

Nee, ik ben niet opeens moslima geworden, dit is enkel het resultaat van een geslaagd vrijgezellenfeest waarvan mijn vriend deel uitmaakte.

Het is alweer een tijdje geleden dat dit feest plaatsvond, maar het blijft een leuk verhaal om te vertellen. Waar een vrijgezellenfeest bij vrouwen naar mijn idee redelijk rustig verloopt, gaan echter bij mannen de remmen compleet los. Wellicht dat de hoeveelheid bier dat gedurende zo’n dag genuttigd wordt hier enige invloed op heeft.

’s Ochtends vertrekt vriendlief op tijd naar de binnenstad om daar te verzamelen. Ik ben enigszins verrast door zijn kledingkeuze. Is het wel zo verstandig om compleet in het wit naar een vrijgezellenfeest te gaan? Maar goed, dat terzijde. Ik wens hem veel plezier en ik vraag hem of hij mij wil laten weten of ze de laatste trein uit Amsterdam hebben gehaald. Dan kan ik namelijk met een gerust hart gaan slapen.

’s Avonds krijg ik inderdaad een berichtje dat ze de trein gehaald hebben en dat het erg gezellig is. Ik kan dus rustig gaan slapen. Wanneer ik wakker word, geeft de wekker 6.46 uur aan en is de plek naast mij nog leeg. Wacht eens even, het is al ochtend en ik heb heerlijk kunnen slapen. Hier klopt iets niet.

Op mijn telefoon zie ik dat ik zes gemiste oproepen heb van mijn vriend, maar als ik hem probeer terug te bellen krijg ik gelijk zijn voicemail. Dus ik besluit te checken of zijn fiets wellicht al in de tuin staat. Zijn fiets zie ik in eerste instantie niet staan, maar wel een Verdomd Verlept Vriendje die waggelend in de hoek van de tuin staat.

“Waarom sta je in de tuin?” vraag ik hem lichtelijk geïrriteerd. Uit zijn antwoord concludeer ik dat hij nog ietsepietse dronken is. “Waar is je fiets? Waar is je tas? Waar zijn je sleutels?” Zijn fiets staat blijkbaar nog buiten de schutting en hij heeft geen flauw benul waar zijn tas is. Wel weet hij nog dat hij mij urenlang heeft geprobeerd te bellen en over de schutting is geklommen.

Dat laatste is inderdaad goed zichtbaar aan een ontzettend scheur in zijn alles-behalve-witte broek en de lading klimop die hij tijdens zijn “soepele” klim over de schutting heeft meegetrokken. De landing in de tuin was overigens van zachte aard, want de mand met hortensia’s heeft hem opgevangen. Ook heeft hij de plantjes alvast water gegeven door zijn blaas te legen. Mijn lichtelijke irritatie is inmiddels omgeslagen naar leedvermaak. “Schatje, je had toch ook gewoon aan kunnen bellen?”

• Mannen
• Relatie
• vrijgezellenfeest