Na drie jaar op rij prachtig weer te hebben gehad, is het blubbergehalte van de Military 2017 een stuk hoger. Het was er niet minder gezellig om!
Blubber
De weersvoorspellingen zien er niet al te best uit, dus ik trek ’s ochtends mijn thermosondergoed maar uit de kast. Geen zin om helemaal vernikkelt bier te dri… uhm ik bedoel naar paarden te kijken. We trekken onze Dubarry laarzen aan en vertrekken richting het NS station van Enschede. We zijn niet de enige die met de bus willen. Dikke rij! Ik hoor van een man dat hij al dertig minuten staat te wachten.
De regen heeft zijn werk goed gedaan, want het blubbergehalte is erg hoog. Ik mag blij zijn dat mijn laars niet vast is blijven zitten in de modder.
Vandaag maak ik voor mijn werk bij indebuurt Enschede een gave fotoreportage. Het is echt zo leuk om al die mensen op de foto te mogen zetten. Hoedjes, check! Jachthond, check! Dubarry laarzen, check! Onder-bokbier-beïnvloedde-mensen, check! Dit levert de leukste foto’s op.
Bokbier
Ook dit jaar heeft mijn vader weer kaarten geregeld voor de tent van Langezaal. Precies op tijd lopen we de tent binnen, want het begint steeds harder te regenen. Tijd om vanonder de heaters te genieten van bokbier. Hartstikke leuk natuurlijk al die paarden, maar stiekem weten we allemaal dat de Military om de gratis bokbier draait. Ik vraag me af hoeveel mensen daadwerkelijk voor hun kaartje betaald hebben.
Harde worst en oliebollen
Op de terugweg naar het strodorp komen we veel bekenden tegen. “Rebecca, wil je harde worst,” vraagt Henk-Jan. Ik heb inmiddels wel trek gekregen, dus een stukje worst lijkt me wel lekker. Vervolgens trekt hij een hele verpakking worst uit zijn MOUW! Ja, waar laat je zoiets anders? 😉
Traditiegetrouw nemen we ook nog een zak oliebollen. Inmiddels kijk ik verwonderd naar mijn broek en jas. Hoezo zit de modder tot aan mijn bovenbenen? Ik kijk om mij heen en zie dat het nog erger kan. Je zou maar vol met je giecheltje in de blubber terecht komen.
Geslaagde dag
Ook tijdens de terugweg wachten we en-masse op de bus. Na twintig minuten zitten wij en onze mede-sardientjes in een beslagen bus. Eenmaal thuis bestaat ons avondeten uit chocoladepepernoten en ligt mijn vriend de Derde Symfonie van Snurkovski op de bank te spelen. Kortom, het was weer een geslaagde dag!
7 jaren geleden gepubliceerd door Rebecca de Graaf